Vandaag (5/9/12) werd het Berrenheibos, het nieuwe bos in de Tuinlei, officieel geopend. Fijn toch. Weinig mensen die tegen een extra bos zijn, denk ik. Nou ja, bos. Bos in wording zullen we maar zeggen. En zullen we hopen.
Al mogen we niet vergeten op welke ondergrond deze boompjes moeten groeien. Ik vraag me echt wel af of alle restanten van het superstort Vandenbossche nu verdwenen zijn. Zit er nu wel of niet (nog) een stukje Lekkerkerk in Schelle?
De ploeg rond de burgemeester (sic) zou nu graag zorgen dat er nog een breed stuk asfalt komt naast het bos. En dat brengt ongetwijfeld ook een boel vervuilend verkeer met zich mee. Gedaan met de bosrust. “Maar hé”, moet men op het gemeentehuis gedacht hebben, “die bomen kunnen de uitlaatgassen die uit de file opstijgen dan toch direct weer filteren?”
Het Berrenheibos wordt dan pas echt een groene buffer, namelijk tussen het vergif in de grond en dat in de lucht. Ach ja, en de overlast voor dat handvol lastige Tuinleibewoners en enkele Nielenaars beschouwen we gewoon als “collateral damage” of randschade.
Misschien meteen het moment om een nieuw verkeersbord te laten maken.
We zouden er ook voor kunnen kiezen om geen weg aan te leggen. Maar hoe moeten we ons dan naar het bos begeven als we eens willen gaan wandelen? Toch niet met de fiets zeker? Of godbetert te voet. Nee toch. Stel je voor.
Waarom kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het huidige gemeentebestuur per sé heel Schelle wil volleggen met nieuwe straten en volzetten met appartementen?
De teloorgang van een idyllisch dorp…
Zo jammer toch?
Natuurlijk valt er iets te zeggen voor een nieuwe groene zone in onze gemeente.
Maar iedereen weet toch dat wanneer je in je huis over een schimmelplek schildert, de schimmel er nadien terug doorkomt.
Zijn we vergeten wat er onder dit zogenaamde bos steekt? In de tijd van de opschriften “Schelle aan het CVP-stort” werd alle vetzakkerij van de hele BeNeLux lustig in onze kleiputten gekapt.
Een tiental jaar geleden werd deze gifput gesaneerd: er werd plastic over getrokken en een uitlaatpijp op geplaatst. De giftige rommel zit nog steeds onder dit “mooie nieuwe bos hé!”.
Voor de bewoners van de Tuinlei is er misschien nieuwe hoop. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de burgemeester op alle slakken zout probeert te leggen: plots wordt in het gemeenteblaadje terug gesproken over een kindercreche (die reeds 7 jaar geleden werd beloofd en nadien “vergeten”), plots blijken nu binnenkort de bloembakken weg te gaan, plots is een herlocatie van het jeugdontmoetingscentrum bespreekbaar, plots stelt men vast dat de ledverlichting in de Tolhuisstraat toch niet je-dat is,… nu het licht nog zien in het Tuinleidossier.
Op 14 oktober heeft de Schellenaar de keuze: kazakkendraaiers of echt Schelle Anders!